Leven zonder moeder is als vliegen zonder vleugels. Toch waagt Benzokarim (1996) zich aan deze vlucht met zijn debuut El Ghorba. Hij danst met woorden op de echo’s van de verhalen en herinneringen, opdat deze nooit zullen worden vergeten. Opdat deze als kompas dienen voor de reis van de vreemdeling.

Een reis die, door de migratie van zijn ouders vanuit Egypte, in het bloed is gekropen. In het denken en handelen is gaan zitten. In gesprekken met zijn vader gaat Benzokarim op zoek naar de betekenis en consequenties van het verkiezen van het onbekende boven een thuis. 

En zo vormt El Ghorba een poëtische geschiedenis van een troubadour uit Port Saïd. Een hoopvolle toekomst voor een woordkunstenaar uit Rotterdam, wiens werk zowel gesproken als geschreven weet te raken. 

‍